رتبه‌بندی اعتبار را می‌توان اظهار نظر در مورد ارزشمندی یک نهاد، تعهد مالی یا دیون، اوراق بهادار بدهی، سهام ممتاز یا دیگر ابزارهای مالی منتشر شده با استفاده از نظام رتبه‌بندی مقرر و تعریف شده، تعریف کرد. فلسفه ایجاد مؤسسات رتبه‌بندی اعتبار به دلیل اطلاعات نامتقارن بین موسسات متقاضی اعتبار و سرمایه‌گذاران است. این عدم تقارن اطلاعات دو نوع مختلف دارد: پیش از انعقاد قرارداد (انتخاب معکوس) و پس از انعقاد قرارداد (خطر اخلاقی). وقتی که بین سرمایه‌گذار و متقاضی تأمین مالی عدم تقارن اطلاعات وجود داشته باشد و سرمایه‌گذار قبل از اعطای اعتبار نتواند شایستگی اعتباری متقاضی تأمین مالی را تشخیص دهد نمی‌تواند اعتبارات خود را به نحو مناسب تخصیص دهد و با غربال مشتریان منابع را به بهترین آن‌ها اعطا نماید. این پدیده در ادبیات اقتصادی مشهور به «انتخاب معکوس» است. لذا اولین دلیل ایجاد موسسات رتبه‌بندی اعتبار تخفیف معضل انتخاب معکوس است و در این راستا تمرکزش بر آشکار کردن اطلاعات مخفی پیش از انعقاد قرارداد است. نوع دوم عدم تقارن اطلاعات بی اطلاعی سرمایه‌گذار از اعمال متقاضی تأمین مالی پس از انعقاد قرارداد اعتباری است. این پیامد عدم تقارن اطلاعات، «خطر اخلاقی» نام گرفته چرا که ناشی از عدم پایبندی وام گیرنده به تعهدات قراردادی است.